Խաղալիքների աշխարհում

  Իտալացի լուսանկարիչ  Գաբրիել Գալիմբերտին  մոտ 18 ամիս ճանապարհորդել է  ու լուսանկարել տարբեր ազգերի երեխաների  իրենց խաղալիքների հետ,  որպեսզի  իրականացնի  §խաղալիքների պատմությունը¦նախագիծը: 

  Տարբեր երկրներում երեխաները տարբեր են խաղում ու տարբեր վերաբերվում իրենց խաղալիքներին. հարուստ երկրներում երեխաները   սովորաբար  ավելի շատ խաղալիք են ունենում  և ավելի շատ են կապված իրենց խաղալիքների հետ. սկզբում նրանք ընդհանրապես չեն թողնում մոտենալ իրենց խաղալիքներին  ու մեծ դժվարությամբ են թույլ տալիս խաղալ իրենց հետ:  Մինչդեռ աղքատ երկրներում շատ ավելի հեշտ էր. ունենալով մի քանի խաղալիք՝ այնտեղ երեխաները անմիջապես թույլ էին տալիս վերցնել ու խաղալ իրենց խաղալիքներով:

  Ներկայացնում ենք Գալիմբերտիի  լուսանկարներից մի քանիսը.

   Զամբի

    Մալավիա

   Ֆիլիպիններ

   Շվեդիա

    Թաիլանդ

    Լատվիա

    Տեխաս

    Բոցվանա

    Զանզիբար

  Լինելով բազմաթիվ հարուստ երկրներում և լուսանկարելով բազմաթիվ հարուստ ընտանիքների երեխաների խաղալիքները՝  միևնույն է,  Գալիմբերտին   շատ կզարմանար, եթե  լիներ նաև Հայաստանում.   հայ երեխաների խաղալիքների քանակը պարզապես ռեկորդային է...

 Դու իմ սիրելի արջուկն  ես

  Գրեթե յուրաքանչյուր երեխա ունենում է շատ սիրելի մի փափուկ խաղալիք՝ շունիկ, արջուկ, բադիկ կամ մեկ ուրիշ մի բան, որի հետ է անցկացնում իր օրվա մեծ մասը: Նրանք խաղում են միասին, ուտում միասին, լողանում միասին, քնում միասին...  Երեխան չի  ուզում բաժանվել իր խաղալիքից.  խնամում է նրան, տանում զբոսանքի, զրուցում հետը:
  Մի քանի տարի անց ձեր փոքրիկի խաղալիքը շատ հնամաշ կլինի՝ առանց ականջի կամ քթի,  պատառոտված, քրքրված...  Ամեն դեպքում, մի շտապեք այն դեն նետել՝ անգամ եթե  երեխան այլևս չի խաղում նրանով.   չէ որ նա ձեր փոքրիկի    առաջին ընկերն  էր  ու մանկության ուղեկիցը:

  Ծնվել է ձեր առաջնեկը, և դուք անչափ երջանիկ եք…  սակայն  փոխարենը  լիովին  վայելելու այդ հրաշք պահերը՝  դուք սկսում եք անհանգստանալ ու լարվել.  ինչպես եմ խնամելու իմ բալիկին, ինչպես եմ կերակրելու, դաստիարակելու…  վայ, հանկարծ չմրսի, չհիվանդանա, քաղցած չմնա…    Սրանք հարցեր են, որ հուզում են գրեթե յուրաքանչյուր մայրիկի:  Իրականում ամեն ինչ շատ ավելի պարզ է ու հեշտ. պարզապես պետք է անկեղծ լինեք ու բնական: Կարելի է խորհուրդներ հարցնել արդեն փորձառու մայրիկներից, մանկաբույժներից, հոգեբաններից,  բայց միշտ հիշեք՝ ձեզնից լավ ոչ ոք չի ճանաչում ձեր փոքրիկին: