Ամերիկյան դաստիարակության առանձնահատկությունները

   Ամերիկյան դաստիարակությունը, լինելով ամենադեմոկրատականը,  ընդունում է  երեխայի և մեծի հավասարաթյունը:  Երեխային պետք է վերաբերվել որպես մեծի, քանի որ նա անհատականություն է  և ունի սեփական կարծիք, որը պետք է հարգել: Այս խիստ սկզբունքը, սակայն, շատ դեպքերում առաջ է բերում  կոնֆլիկտ  ծնող-երեխա հարաբերություններում, քանի որ  այն ոչ թե ամերիկացի ծնողների  իրական կամքն է, այլև   պետության պարտադրանքը:  Իզուր չէ ասված, որ ԱՄՆ-ում  յուրաքանչյուր  երեխայի դաստիարակության համար  պատասխանատու է ոչ այնքան ծնողը, որքան պետությունը: Ծնողն իրավունք չունի երեխային պատժել, վիրավորել և անգամ համեմատել ուրիշ երեխաների հետ:  Պատժի միակ միջոցն այնտեղ համարվում  է   հանգստի աթոռը,  որի վրա լուռ պետք է նստի երեխան՝ ընդունելով իր մեղքը. իհարկե, պատժելուց առաջ ծնողը պարտավոր է    զրուցել  երեխայի հետ,  բացատրել ու վերլուծել   նրա սխալ արարքը:   Պատժի այլ միջոցներ կիրառելու դեպքում  ծնողները կարող են քրեորեն պատժվել: 

  Եվ այսպես, ամերիկացի երեխան ազատ է իր որոշումներում, ազատ իր գործողություններով ու վարքով, և,   ընդհանրապես,   ազատ անհատ է:  Ամերիկյան ազատությունը չի սահմանափակվում ոչ սեռով, ոչ տարիքով.  ազատ երեխան հետագայում դառնում է ազատ քաղաքացի, ազատ անհատականություն՝ ազատ ստեղծագործական մտածելակերպով:  

  Սակայն մի բան պարզ է. ամերիկյան դաստիարակությունը կարելի է կիրառել միայն ամերիկյան հասարակությունում...  մեր հասարակության հետ այն գրեթե անհամատեղելի է: